13/11: Het leven zoals het is: Nepal. En een leuke cultuurshock.

(version FR ci-dessous / English version see below)
 

Een Nepalees zei ooit eens tegen Johan: “In Nepal, nothing is guaranteed, but everything is possible”.  Wel, onze 3 Daltons in KTM krijgen daarvan vandaag een schoolvoorbeeldje geserveerd.

Want hoewel de container gisteren al op 1 dag ipv de geplande 2 dagen werd geledigd en het vandaag dus eigenlijk relatief rustig zou moeten zijn, bleek niets minder waar.
Heel wat zaken die in orde hadden moeten zijn, zoals de Civil Aviation Academy (CAA) vooraf had beloofd, blijken bij nader inzien, toch niet zo in orde als we zelf dachten. 
Enkele voorbeelden: het (blus)water voor tijdens de oefeningen blijkt beperkt tot een zowat droge waterput, er zijn geen 3 maar slechts 1 leslokaal beschikbaar, in tegenstelling tot eerdere bevestigingen vanuit Nepal, blijken de 3 voorziene opleidingen ook niet allemaal op de terreinen van de CAA te kunnen doorgaan en moet er worden uitgeweken naar de brandweerkazerne van Bhaktapur die een kwartier rijden verderop ligt.  En dat is nog maar een greep uit het aanbod van de dag.

Gelukkig kunnen Pieter, Tom en Bert rekenen op de onblusbare inzet van Chief Vijay en zijn brandweermensen.  Vijay is de Commandant van de brandweer van Bhaktapur. We leerden hem enkele jaren geleden kennen tijdens een bezoek aan zijn kazerne en vooral tijdens onze eerste F4N-missie in maart 2017, bleek hij een bijzonder waardevolle projectpartner.  Onstopbaar qua energie, sprint-in-‘t-veld, bedenken van oplossingen allerhande, motivator en inspirator voor zijn eigen mensen en tegelijk de bescheidenheid zelf… je komt ze niet vaak tegen, mensen die zich zo belangeloos en gedreven inzetten.

Terwijl onze drie werkpaarden zich, samen met Vijay en zijn manschappen, uit de naad werken, is het vliegtuig van Emirates de final approach aan het inzetten richting Dubai.

Rond 6u in de ochtend, lokale tijd, zet de Boeing 777 zijn wieltjes netjes aan de grond.  Een busje brengt ons van het vliegtuig naar een terminal waar blijkt dat we in de verkeerde terminal zijn terecht zijn gekomen en een ander busje terug moeten nemen. Na wat heen en weer gerij langs enkele tientallen van de 107 Airbus A380’s van Emirates die netjes op een rij opgelijnd staan op het tarmac, komen we uiteindelijk uit in terminal van Fly Dubai, de lokale Easyjet.  Een ontbijtje, een smoothy en dan een plek zoeken in de bomvolle vertrekhal waar het zoeken is naar 12 vrije plaatsjes.

En eens je zit na een te korte nacht op een vliegtuig, komt dat mannetje met die beruchte hamer langs.  
Maar die hamer moet het al snel afleggen tegen de adrenaline en de kriebels die opduiken als we met Fly Dubai, opstijgen richting Never Ending Peace And Love.

Wordt het een cultuurshock voor de teamleden die nog niet eerder in Nepal waren ?
Christophe denkt er alvast het zijn van:

Wa is me da hier allemaal?!   Klein cultuurshockje en algauw weten we wat Nepali-style wil zeggen 🙈🙈.
Na een vlucht van Dubai naar Kathmandu die ons toeliet om een eerste blik op de Himalaya te werpen werden we warm onthaald op KTM Airport (lees: men werpe een sjaaltje rond je nek).

Op een hele speciale laadwijze werd onze bagage los op een “porte-bagage” gedeponeerd. Terwijl één van ons constant omkeek naar ronddwarrelende bagage waagden we ons aan een rit doorheen Kathmandu. Zelfs met m’n halve duim durfde ik de afstand tussen twee voertuigen niet te meten. We kwamen ook al gauw te weten dat de snelste manier naar het ziekenhuis gewoon te voet de straat oversteken is 🙈🙈. Ook bij de infrastructuur van de elektriciteitskabels stelden we ons enige vragen, maar die worden blijkbaar grondig nagezien door loslopende aapjes 🙉🙉.

We zijn gelukkig veilig op onze bestemming geraakt waar we onze collega’s ontmoetten.  En na een korte, krachtige briefing, avondeten en nog eens de dag voor morgen overlopen, volgt alweer een kort nachtje.

Morgen om 6u uit de veren om onze eerste lesdag te beginnen.

====================

Version FR 

13 novembre 2018 – Katmandou, Népal

LA VIE TELLE QU’ELLE EST : LE NEPAL. ET UN CHOC CULTUREL AGREABLE

Un Népalais a dit un jour à Johan : « Au Népal, rien n’est jamais garanti, mais tout est possible ». Nos 3 Daltons de Katmandou viennent d’en faire l’expérience aujourd’hui.
En effet... le container ayantt été vidé en 1 jour au lieu des 2 jours prévus... la journée d’aujourd’hui devait normalement être relativement tranquille... mais il n’en fut rien.

Un tas de choses qui auraient dû être réglées, comme l’avait promis la Civil Aviation Academy (CAA) se sont révélées ne pas être en ordre du tout...
Quelques exemples : l’eau devant servir aux extinctions pendant les exercices se limitait à ce que peut fournir un puits asséché. Il n’y a qu’un local disponible pour donner les cours et non trois. Contrairement aux confirmations envoyées par le Népal, les 3 formations prévues ne peuvent pas toutes se dérouler sur les terrains de la CAA et nous devons émigrer vers la caserne des pompiers de Bhaktapur qui se trouve à 15 minutes de route des terrains prévus. Et la liste est loin d’être exhaustive.

Heureusement, Pieter, Tom et Bert peuvent compter sur l’énergie inépuisable déployée par Chief Vijay et ses gens du feu. Vijay est le Commandant des Pompiers de Bhaktapur. Rencontré lors d’une visite de sa caserne, il s’est révélé être un partenaire de projet particulièrement précieux lors de notre première missionF4N en mars 2017. Doté d’une énergie inépuisable, capable de trouver des solutions à tous les problèmes, motivant et inspirant ses hommes... il est la modestie incarnée. On rencontre rarement des gens qui s’investissent à ce point de manière désintéressée.

Vers 6 heures du matin, heure locale, le Boeing 777 se pose délicatement au sol. Un petit bus nous conduit de l’avion vers un terminal – qui n’est pas le bon terminal – et il nous faut donc prendre un autre petit bus. Après quelques slaloms entre quelques dizaines des 107 Airbus A380 d’Emirates qui sont rangés comme à la parade sur le tarmac, nous arrivons enfin au terminal de Fly Dubai, l’Easyjet local. Un petit déjeuner, un smoothie et essayer de trouver 12 petites places libres dans un hall des départs bondé.

Et s’asseoir après une nuit trop courte dans un avion invite immédiatement le marchand de sable. Mais le sable disparaît très vite face à l’adrénaline et à l’excitation lorsque nous décollons avec Fly Dubai à destination de « Never Ending Peace And Love ».

Sera-ce un choc culturel pour les membres de l’équipe qui ne sont jamais allés au Népal ? Voici ce que Christophe en pense :

C’est quoi tous ces trucs ?! Un tout petit choc culturel et on comprend très vite ce que signifie
« Nepali-style ».
Après un vol de Dubai à Katmandou qui nous a permis de jeter un premier coup d’oeil sur l’Himalaya, nous sommes chaleureusement accueillis à l’Aéroport de Katmandou ( c-à-d. : on nous jette une petite écharpe autour du cou).

Nos bagages sont déposés de manière très spéciale sur un « porte-bagages ». Pendant que l’un de nous surveille de manière constante des bagages fugueurs, nous attaquons une traversée de Katmandou ! Je ne peux même pas glisser un demi-pouce entre deux véhicules ! Nous avons rapidement compris que le moyen le plus rapide d’arriver à l’hôpital est de simplement traverser la rue à pied ! Nous nous sommes également posés quelques questions quant à l’infrastructure des câbles électriques... mais ceux-ci sont manifestement pris en charge par des petits singes en maraude.

Nous sommes heureusement arrivés sains et saufs à destination où nous avons retrouvé nos collègues. Après un bref mais intense briefing, dîner et passage en revue du programme du lendemain... une autre courte nuit.

Demain, debout à 6 heures pour le premier jour de formation.

====================

ENGLISH version

Once, a Nepali said to Johan: "In Nepal, nothing is guaranteed, but everything is possible." Well, our three Daltons in KTM experienced just what that means today.

Even though the shipping container was emptied out yesterday in just one day, rather than the two days that were scheduled, today was anything but a quiet day. Many things which we considered settled with the Civil Aviation Academy (CAA), turned out to be anything but that. Just a few examples: The water to extinguish fires during drills remains limited to a rather-dry-well; there are not three, but just one classroom available; and contrary to earlier confirmation from within Nepal it turns out that the three scheduled trainings will not all be held at the CAA, but that an alternative had to be found in the fire station of Bhaktapur, fifteen minutes away by car. And this is just a small sample of everything the day threw at us.

Fortunately Pieter, Tom and Bert can count on the inextinguishable efforts of Chief Vijay and his firemen. Vijay is the chief of the Bhaktapur fire service. We met him a couple of years ago during a visit to his fire station and got to know him better during our first F4N-mission in march of 2017, for which he turned out to be a particularly valuable partner. With an unstoppable energy, bouncing around, thinking of all manners of solutions, a true motivator and inspiration to his own people, and yet the embodiment of humility... It's not often you meet people so selflessly driven and engaged.

While our three heroes, along with Vijay and his men, work themselves to the bone, the Emirates airplane is making its final approach towards Dubai.

Around 6 AM local time, the Boeing 777 softly touches down. A small van takes us from the airplane to a terminal. Unfortunately, not the right terminal, and so we need to take another van to go back. After some going to and fro along the neatly lined up Emirates Airbus A380s, we arrive at the Fly Dubai (the local Easyjet) terminal. Breakfast, a smoothie and then the search for a place with 12 free seats in the crowded departure hall was started.

Once you sit down after a short night on the plane, the infamous sandman doesn't take long to come along. Sand aplenty in Dubay however, and so the sandman quickly makes way for the adrenaline and butterflies that kick in as we take off with Fly Dubai towards Never Ending Peace And Love.

Will it be a culture shock for the team members who haven't been to Nepal before? Christophe has his mind made up:

"What's all this?! Small culture shock, and soon we learn the meaning of "Nepali style". After a flight from Dubai to Kathmandu, allowing us a first glance at the Himalaya, we were warmly welcomed at KTM Airport (meaning: one throweth a scarf around your neck).

In a very peculiar style of loading, our luggage was loosely stacked on the roof of our bus. We made our way through Kathmandu, all the while keeping our eyes open for stray luggage. Even with half a thumb, I wouldn't venture to measure the distance between two vehicles. We also learned quickly that the quickest way to end up in hospital is by simply crossing the street on foot. The infrastructure of the electricity cabling also had us raising our eyebrows, but it appears they are continuously and thoroughly inspected by free-roaming monkies."

Fortunately, we made it to our destination safely and were reunited with our colleagues. After a short briefing, dinner and running through the events of tomorrow, again a short night is in store for us.

Tomorrow it's rise and shine at 6 AM to start our first day of training.