Zondag / Dimanche 26/3/2017 - Pokhara, Final Training Day & Ceremony

Een mooie afsluiter !

De opleiding verliep dankzij het enthousiasme van de cursisten en een ruime planning (je kan vooraf niet zeker inschatten hoe vlot het gaat lopen met het vertalen van het Engels naar het Nepalees en omgekeerd) zodanig vlot dat we erin geslaagd zijn om ze op 4 dagen af te ronden.
Op die manier kunnen de brandweermensen van Bhaktapur en Kathmandu vandaag al terugreizen.
Maar niet voordat de opleiding wordt afgerond met een ceremonie met diploma’s, speeches, foto’s (heel veel foto’s) en geschenken over en weer.


NEPALI or BELGIAN TIME ?

We worden om 10u op het stadhuis verwacht. “10 o’clock Belgian or Nepali time ?”, hebben we gisterenavond nog met een grote glimlach gevraagd. “10 o’clock Belgian time !” verzekerden ze ons.
Je moet weten dat de mensen in Nepal niet al te strikt zijn qua tijd. Ze leven vooral volgens hun biologische klok eerder dan naar die twee wijzertjes die ons westers leven soms zo verstikkend bepalen. Vandaar de ‘Nepali time’ ;-)


SOAP, HET VERVOLG

Maar eerst nog het vervolg van de soap met de diploma’s… hoewel het de afspraak was dat de nieuwe Nepalese versie gisteren klaar zou zijn, inclusief handtekeningen, bleek dat er nog wat werk aan de winkel was.

Gevolg is dat we vanmorgen om 8u00 met Prem, die gelukkig voor de Nepalese kant van de opvolging zorgt, hebben moeten afspreken om alle documenten te ondertekenen en alfabetisch te rangschikken zodat straks, tijdens de ceremonie, alles vlot kan verlopen.

Het wordt een ontbijtmeeting op een zomers terrasje met handtekeningensessie tussen de thee en de koffiekoeken van de German Bakery door.


STADHUIS

Daardoor is de timing wat strakker en springen we net niet last minute op de moto en in de auto richting Town Hall om op tijd te zijn en tijdig (lees: voor 10u Belgian Time) aan te komen. En ja hoor, we zijn er. Wij wel, maar euh… het blijkt dan toch Nepali time te worden want hoewel Prem en Durba en alle anderen er zijn, moeten we wachten op de 2 politieke vertegenwoordigers.

De lokale cultuur schrijft voor dat hoogwaardigheidsbekleders altijd te laat komen. En bovendien, hoe later ze komen, hoe belangrijker het evenement. Tja, this is Nepal he :-)

Rond 10u45 wandelt de eerste binnen met de smartphone in de hand (die gaat tijdens de ceremonie nog geregeld rinkelen en opgenomen worden, ook weer zo’n gekke gewoonte hier). Tegen 11u is nummer 2 er en gaan we van start.

We worden alle vijf naar voren geroepen en moeten naast de Fire & Disaster Manager en de Executive Officer van ‘Pokhara Leknath Municipality’ plaatsnemen in enkele grote zetels op het podium. Terwijl die twee mannen dan pas beginnen met het ondertekenen van de diploma’s (tussen het telefoneren door), gaan de eerste speeches van start. Die worden simultaan vertaald door Prem en Meena terwijl Raju, onze 3e tolk, zich tot een volleerde fotograaf ontpopt. Raju vertrekt binnen een paar uur trouwens op trekking met een groep Nederlanders. Een polyvalente kerel die man!

Zonder dat het een minuut gaat vervelen, wordt het een ceremonie van een dik anderhalf uur waarbij iedere delegatie een speech brengt, en waarin ook telkens weer verontschuldigd wordt voor de tekortkomingen (ook weer een typisch Nepalese gewoonte want ook al zijn er helemaal geen mankementen, toch hoort het zo om zich te excuseren).


DIPLOMAUITREIKING

Uiteraard kijkt iedereen uit naar het moment van de diploma-uitreiking. Eén voor één worden de deelnemers naar voren geroepen waar Johan hen een Nepalese sjaal om de nek legt, de Fire & Disaster Chief hen een tikka geeft en de Executive Officer hen hun diploma overhandigt waarna ze een voor een op de foto gaan. En dan volgt er nog een kleine verrassing: we hebben voor iedere cursist een ‘Firefighters 4 Nepal’ t-shirt voorzien.


ERKENNING

En dan worden wij gevraagd om even op een rij te gaan staan. Op onze beurt krijgen we een sjaal en een tikka en een mooi aandenken: een koperen pot. Het lijkt een grote theepot te zijn maar blijkt een pot van 3 kg te zijn waarin vroeger een traditionele drank o.b.v. whisky in werd opgediend. Een heel mooi souvenir aan een sowieso al onvergetelijke week.

Daarna volgen nog ontelbare (groeps)foto’s om rond 12u45 (1u45 minuten na de start van de ceremonie) weer in de buitenlucht te staan en met de ‘micro-bus’ terug richting Lakeside te pendelen waar we beginnen aan een namiddagje relaxen: uitblazen aan het meer, naar de kapper voor een snit en/of scheerbeurt inclusief hoofd-, nek-, schouder-, arm- en rugmassage gevolgd door een terrasje links en rechts en souvenir-shoppen.


DAL BATH BIJ PREM

De dag sluiten we af bij Prem waar we uitgenodigd zijn voor de heerlijke home made Dal Bath.

Prem en zijn vrouw Apsara hebben twee kinderen: Api, hun dochtertje van 10 en Saipal die 5 is. Ze zijn beiden genoemd naar 2 Nepalese bergtoppen. Beiden zijn duidelijk in vorm (zoals steeds trouwens) en er volgt een avondje plezier samen met het gezin en met een aantal Nederlandse vrijwilligsters die bij hen logeren.

Wie we daar die avond ook weerzien is de 71-jarige “Fire Chief van Arnakot” die onze opleiding mee volgde en in kleermakerszit op de grond klaar zit om, gepakt en gezakt met het brandweermateriaal voor zijn dorp, om 22u de nachtbus naar Arnakot te nemen. Hij heeft dus nog een rit van pakweg 10 à 12 uur gevolgd door een wandeling van 4 uur voor de boeg. Respect ! We zien het hem weinigen in België nadoen.

Foto's: http://firefighters-4-nepal.reislogger.nl/foto/26-final-training

(verslag: Johan)