Zondag / Dimanche 19/3/2017 - Bhaktapur

19 maart 2017 - Bhaktapur, Nepal

(la version FR suivra bientôt / doit encore être traduite)

Het oorspronkelijke idee was om de cargo, de 520 kg die we al eerder hadden opgestuurd, vanochtend op te halen en die mee te nemen naar de brandweerkazerne van Bhaktapur en die daar, tijdens ons bezoek, te overhandigen.

Omdat het om een schenking gaat en dat een speciale procedure vereist om die in te klaren, zijn er echter wat extra handtekeningen nodig, waaronder 2 van het ministerie (dat van ‘Commerce’ en van ‘Finance’). Bovendien zit er ondertussen wat vertraging op de procedure en gezien het gisteren zaterdag (de Nepalese zondag) was, zijn de documenten vandaag nog niet klaar.

We krijgen wel het bericht dat het op het bureel van de minister ligt en dat het normaal gezien in orde zou moeten komen maar de cargo, daar moeten we dus nog op wachten.

Hopelijk wordt die handtekening vandaag gezet want de planning voorziet dat we maandag (morgen) dus, doorreizen naar Pokhara mét cargo.

In afwachting trekken we met 1 van de in totaal 7 dozen bestemd voor Fire Department Bhaktapur, richting deze Koningsstad ten oosten van Kathmandu (die éne doos hadden we mee als bagage).

Rond 9u45u staan we aan de poort en worden we hartelijk ontvangen. De Fire Chief is er nog niet en we krijgen lekkere thee aangeboden terwijl we op het terras op het 1e verdiep in de zalige zon zitten.

(speciaal voor Henri: zelfs hier wordt er gesupporterd voor FC Barcelona, sorry Toralf, de brandweermannen hebben hier nog nooit gehoord van Bayern München maar er is er eentje die wel fan van Anderlecht blijkt te zijn)

Ze zijn met 21 beroepskrachten en 4 vrijwilligers terwijl het kader plaats biedt aan 40 brandweermannen. Omdat ze dus zwaar onder hun effectief zitten (slechts 25 op 40) kunnen de brandweermannen niet in shifts werken (dat zou tot een onderbemanning leiden) maar zijn ze verplicht om in de kazerne te wonen en mogen ze af en toe naar huis. De omgekeerde wereld dus.

Onderbemand, niet voldoende adequaat interventiemateriaal en dat doen ze voor 175 euro loon per maand. Alsjeblieft !

Ondertussen is de Fire Chief aangekomen en overleggen we over de verdere afwikkeling van de dedouanering en de levering. En ook de procedure die we moeten doorlopen zodat ze de brandweerwagen in ontvangst kunnen nemen, wordt doorgelicht waardoor we ook vanuit onze hoek weer wat verder kunnen.

Na een uurtje vergaderen overhandigen we symbolisch ‘doos 1’ en worden we rondgeleid in de relatief kleine kazerne die in een best groot gebied wordt ingezet.

Op dit moment hebben ze 1 relatief nieuw brandweervoertuig en 1 héle oude Mercedes uit Duitsland in dienst (die laatste is echter zodanig afgeleefd dat het alleen nog ingezet wordt om extra personeel ter plaatse te brengen).

Rond de middag trekken we te voet naar de oude Koningsstad Bhaktapur die op 5 minuutjes van de kazerne ligt. Bhaktapur is de derde en best bewaarde koningsstad van de Kathmanduvallei. De straatjes zijn bijvoorbeeld nog geplaveid zoals vroeger, wat de sfeer van een oude soek oproept. Bovendien leven heel wat inwoners nog van landbouw. De stad heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de 8e eeuw, toen de stad door Koning Ananda Deva gesticht werd. Later werd de stad een van de belangrijkste steden van het land, zowel op cultureel als politiek vlak. Die positie kon ze tot de tweede helft van de 16e eeuw behouden. De meeste tempels en paleizen dateren van de 15e en 17e eeuw. De film ‘Little Buddha’ werd opgenomen in Bhaktapur.

We lopen er langs de pottenbakkerijen, de houtbewerkers, de ‘Gouden Poort’, langs Taumadhi Square en Durbar Square. In sommige delen is de impact van de aardbeving nog merkbaar maar men is volop bezig met de restauratie en de heropbouw.

Meer info over Bhaktapur: http://www.moonsuntravel.com/places-to-see/bhaktapur.php

1,5u en een middaglunch met zicht op het National Art Museum later, nemen we afscheid van de stad die bekend is om haar bijzonder lekkere yoghurt of ‘curd Ju-Ju Dhau’ die in kleien potjes wordt geserveerd. Gauri Thapa, de Deputy Fire Chief die ons door Bhaktapur leidde, brengt ons terug naar de kazerne van waar we koers zetten naar de brandweerkazerne van Lalitpur in het zuiden van KTM waar we poolshoogte gaan nemen nadat we via Ronny De Roeck in contact werden gebracht met de brandweercollega’s daar.

Na een mega-file tijdens de spits waarbij we een hele tijd gewoon stilstonden was de eerste aanblik niet bijster goed: bij het binnenlopen van de kazerne zien we in de verte 2 oude, verroeste en afgeleefde autopompen en 1 tankwagen staan (waarvan op eentje een sticker van Brandweer Leuven kleeft).
Om de hoek staan gelukkig enkele recentere voertuigen, geschonken door Indische en Chinese korpsen.

Qua kledij zijn ze ook relatief (!) goed uitgerust al blijken de helmen en de laarzen (beide van Chinese makelij) allesbehalve degelijk en veilig te zijn.

Ze beschikken daarnaast over welgeteld 1 persluchttoestel dat jammer genoeg stuk is. Edward en Bert ontmantelen het ademluchtmasker en stellen vast dat het membraan stuk is. Wisselstukken zijn niet voorhanden en dus komen we overeen dat we het membraan meenemen en de collega’s van de brandweer van KTM Airport aanspreken die we in Pokhara zullen ontmoeten tijdens de opleiding. Als zij geen wisselstuk zouden hebben, nemen we het mee naar België en contacteren we de firma Dräger om een vervangstuk te bekomen dat we dan later naar Nepal zullen opsturen.

We nemen ook een kijkje in de ‘gebouwen’ waar de brandweermannen verblijven. Ook hier zijn ze onderbemand (15 brandweermannen voor een gebied waarin 200.000 mensen wonen) en wonen ze permanent in de kazerne.

Wat die kazerne betreft: het zijn 3 gebouwtjes waarvan 2 slaapzaaltjes en 1 keuken. Dat die een likje verf kunnen gebruiken is een zwaar understatement. Dat mensen hier permanent in moeten leven is onbegrijpelijk maar er is geen budget voor infrastructuur noch voor extra personeel dat in de voorbije jaren is afgeslankt van 36 naar 15 beroepskrachten.

Desondanks en steeds weer opnieuw voel je de gastvrijheid van de mensen hier.

En ze doen wat ze kunnen (met de beperkte middelen waarover ze beschikken is dat al een wonder op zich).

Rond 17u gaat het weer richting Thamel, voorlopig nog zonder de laatste noodzakelijke handtekening om onze cargo in ontvangst te nemen.

Het zal dus niet meer voor vandaag zijn en dus is het tijd voor overleg en het bijsturen van de plannen. We besluiten om onze doorreis naar Pokhara te verschuiven van maandag naar dinsdag (we blijven dan na de opleiding gewoon een dagje langer in Pokhara). Op die manier kunnen we het verdere verloop vanuit KTM opvolgen waardoor we sneller en efficiënter kunnen inspringen bij het minste nieuws en de kleinste vooruitgang. We boeken een nacht extra in KTM, annuleren onze eerste nacht in Pokhara en spreken af dat we op maandag, terwijl we wachten op het laatste ‘groene licht’, een bezoek brengen aan Pashupatinath * en aan Bodnath **.


De dag wordt afgesloten in de “New Orleans” met chicken sizzler, dal bath en voor Edward een… spaghetti.


* Pashupatinath is al sinds de oudheid een heilige plaats maar de gebouwen die je er nu ziet dateren van de zeventiende eeuw. Ze werden gebouwd door Pratap Malla. Deze radja zou een klein meisje uit zijn 3000 vrouwen tellende harem verkracht hebben en ze stierf. Hij trok zich drie maanden terug om boete te doen en hield er zich bezig met het vergroten en verrijken van de heilige plek. De Bagmati stroomt erdoor. Je kan het de Ganges en Varanasi van Nepal noemen. Het complex wordt ook de schaduwvallei genoemd. Je kan van op de trappen op de andere oever de rituele bad- en crematieplaatsen zien. Er wordt bijna dagelijks gecremeerd.


** Bodnath (“de Verlichte”) is een van de grootste stupa's in de wereld, de grootste van Nepal. Het is het centrum van de Tibetaanse gemeenschap. De grootste stoepa van Nepal is gevormd als een mandala als weergave van de boeddhistische kosmos en symbool van de vijf elementen: aarde, water, vuur, lucht en ether. Op de top prijkt een goudkleurige kubus waarop de alziende ogen van Boeddha zijn geschilderd.

Foto's: http://firefighters-4-nepal.reislogger.nl/foto/19-bhaktapur-lalitpur

(verslag: Johan)

Foto’s

5 Reacties

  1. Martine van Hooydonk:
    20 maart 2017
    Ai ai, ik hoop dat de papierwinkel geen roet in uw planning gooit en dat je alsnog morgen kunt vertrekken met de spullen.
    Veel plezier nog verder en laat den dal bhat smaken ;)!
  2. Karel:
    20 maart 2017
    Moete nu echt iets over de Wouters schrijven??
    Ge mist ons al!!
  3. Roger De Groen:
    20 maart 2017
    Beste vrienden fijn dat jullie veilig zijn toegekomen. Dat het inklaren konden jullie wel verwachten. Maar dat komt wel in orde. In Nepal gebeuren nu eenmaal onverwachte dingen. Hoe er de moed maar in ik duim voor jullie
  4. Marian schrijvers:
    20 maart 2017
    heel erg herkenbaar voor ons, ook wij hadden eerder al zulke problemen maar het komt inderdaad wel in orde
  5. F4N:
    24 maart 2017
    Dat is het boeiende aan Nepal: ze doen het op hun manier en wij, westerlingen, worden dan geconfronteerd met die spreekwoordelijke muur. Als we daar even afstand van nemen en weer overzicht krijgen, merken we al snel dat alles steeds in orde komt. Het gaat gewoon wat anders dan we gewoon zijn en zouden willen hé.
    Leerrijke momenten en ervaringen !