Zaterdag / Samedi 25/3/2017 - Pokhara, Training day 4

25 maart 2017 - Pokhara, Nepal

Een dag vol vuur en passie, letterlijk en figuurlijk !

De diploma’s en certificaten waar we gisterenavond nog mee bezig waren, het wordt nog een soapje. Vanmorgen kregen we te horen dat er nog een extra iemand mee zou willen ondertekenen.

We kennen de Nepali way of life ondertussen wel wat en onze flexibiliteit kent hier een deugddoende rek maar op een bepaald moment mag het soms ook stoppen. Als we dit zo gaan laten doorgaan, staan er straks meer handtekeningen op dan dat er deelnemers aan de cursus zijn. We zetten ons westers been dus even stijf en vragen aan Prem dat hij de versie van gisterenavond op kwaliteitspapier kan afdrukken zodat we nog de nodige tijd vinden om de verschillende exemplaren door de diverse betrokkenen, waaronder wijzelf, kunnen laten ondertekenen.

Tot zover deze ‘aflevering’... Wordt vervolgd ;-)

Door het enthousiasme van de deelnemers en een ruime planning (we calculeerden ruim tijd in voor het tolken), zijn we erin geslaagd om de opleiding mits wat schuiven terug te brengen tot 4 goed gevulde dagen waardoor we zondag rustig tijd hebben voor de ceremonie en nog wat kunnen afbouwen en chillen.
Maar vandaag gaan we er nog voluit voor !


HET IS DE 'BIG FIRE DAY' !

In de voormiddag gaan we aan de slag met het vuurhuisje (Doll House).
Het duurt even voor we in het huisje een ‘brand’ kunnen creëren omdat we de brandlast niet te groot mogen maken gezien het huisje uit dunne triplex gemaakt werd en het dus snel kon doorbranden. Maar eens in brand loopt alles volgens plan, meer nog, Yves en Edward slagen erin om meerdere keren een flash-over te creëren. Geen evidentie, zelfs niet met een perfecte versie van zo’n huisje.

Ook geen evidentie is wanneer een Pokharanese Politieker (dit klinkt bijna als de titel van een Suske & Wiske verhaal) langskomt:  terwijl het vuurhuisje vuur heeft gevat en dus begint op te branden, begint de man aan een speech, jawel.  Totaal niet beseffend dat dat huisje maar één kan worden gebruikt zie je hem de cursisten enthousiast toespreken terwijl Yves zijn resterende haar uit het hoofd trekt, Edward zijn stoppelbaard 3 cm langer rekt en Leo zijn ogen net niet uit z'n oogkassen vallen.  Gelukkig valt de omvang van de speech nog mee en kan er tijdig verder gegaan worden met de opleiding.  Nepal: always surprising ;-)

Naast de ‘transitional attack’ die aan bod komt (voor de leken: dit is een bepaalde soort blustechniek), wordt er in twee groepen ook aandacht besteed aan praktische oefeningen rond het benaderen en blussen van verhitte en brandende gasflessen met water en met doeken (vergelijk het met het blusdeken dat je in je keuken hebt liggen).

En daar waar het dessert meestal aan het einde komt, gaan we vooraleer we aan de frietjes beginnen al even een taartje aansnijden.


TAART

Via Balu vernamen we dat Manjay Dhaubadel, de zoon van Fire Chief Vijay Dhaubadel van Bhaktapur en zelf ook brandweerman, vandaag jarig is. Hij wordt 23. Dat kunnen we niet voorbij laten gaan en dus gaat onze fixer Johan met Durba naar een goeie lokale ‘bakery’ in een woonwijkje enkele stratenblokken verder. Daar waar je het niet verwacht, vind je het, een comptoir vol met overheerlijke zwarte woud gebak, midden in Nepal. Nooit gedacht maar ze doen het alweer die Nepalezen. Na een weloverwogen keuze kopen we twee exemplaren en schrijft de patissier op beide ‘gelukkige geboortedag’, op de éne in het Engels, op de andere in het Nepalees.

En, zoals Yves met zijn Vuurhuisje achterop de moto bij Prem zat (we hebben jammer genoeg geen foto’s maar hij is er zo mee van bij de timmerman tot in de City Hall geraakt – je zag alleen Prem en het huisje dat langs beide kanten ruim uitstak), zo rijdt Johan met twee chocolade slagroomtaarten achterop de moto bij Durba door de straten van Pokhara. Je hoopt van harte dat die zonder schuiven op de bestemming aankomen. Maar met goeie chauffeurs is dat geen probleem.

En dus wordt feestvarken Manjay (en bij uitbreiding de hele groep) een kwartiertje later verrast en vergast op verjaardagstaart !

Je zag aan zijn gezicht dat hij niet verwachtte dat iemand zou weten dat het zijn verjaardag is, laat staan dat er voor gebak zou gezorgd worden.

En verjaren, daar hoort ook een verjaardagsliedje bij en dus krijgt hij van een 37-koppig zangkoor ook nog een Engels-Nepalese versie van Happy Birthday te horen, inclusief een vierdubbele ‘hip-hip-hoera’ ! (Bert was gelanceerd ;-)

Het zijn zo van die zalige momenten die je jaren later nog navertelt.


FRIETKETELBRAND

Na dit smakelijke intermezzo gaan we weer aan de slag. Het is dan wel bijzonder warm vandaag maar nog niet warm genoeg blijkbaar want de olie, die ondertussen al geruime tijd op het vuur staat, lijkt niet echt te willen gaan koken. De brander die we ter beschikking kregen lijkt niet van topkwaliteit en de nodige temperatuur niet te halen om het frietvet echt heet te krijgen.

We besluiten niet langer te wachten en met wat toelichting dat we niet het volledige effect gaan kunnen creëren (een echte vuurzuil), trekt Edward z’n interventiepak aan en neemt de steel met ‘waterrecipiënt’ bij de hand.

Er volgt, zoals verwacht, slechts een gedeeltelijk effect en nog een knalletje na een paar minuten maar de essentie is duidelijk: NOOIT een frietketel blussen met water !!!


EDUCATIEF INTERMEZZO: WAT TE DOEN BIJ EEN FRIETKETELBRAND ?

Belangrijk om te weten: frietvet gaat zelfontbranden bij een temperatuur van +/- 340 °C. Vervang ook geregeld je frietvet want bij vuil vet verlaagt die temperatuursgrens en is er dus een grote kans op brand. Ook een defecte thermostaat maakt dat de zelfontbrandingstemperatuur bereikt en overschreden wordt.

Wat NIET doen !

Verplaats het toestel NIET en blus dus NOOIT met water !
Wanneer je water op heet frietvet gooit zal dat water in een flits opwarmen en uitzetten tot stoom. 1 liter water zet bij 100 °C namelijk uit tot 1700 liter stoom. Hoe hoger de temperatuur, hoe groter het volume aan stoom. Door die snelle expansie zal het water, dat stoom wordt, het brandende vet meesleuren. Hierdoor lijkt het alsof brandend vet ontploft.
Het gevolg is dat een glas water in een brandende frietketel een enorme vuurbal van brandend vet veroorzaakt.

Wat WEL doen !

→ Schakel indien mogelijk de warmtebron uit: trek de stekker uit het stopcontact en zet de dampkap uit.
→ Dek de friteuse indien mogelijk af met een deksel. Bescherm daarbij je handen.
→ Dek het vuur indien mogelijk af met een vochtig doek of dweil (uitgewrongen en dus niet nat !) of met een blusdeken. Door de zuurstof van het vuur weg te nemen zal het vuur doven. Laat het doek op de pan liggen tot vuur gedoofd is. Als de vochtige dweil begint te drogen, gooit u er een tweede vochtige dweil bovenop want de vlammen zijn dan wel gedoofd maar de brandbare stof is nog aanwezig en niet voldoende gekoeld. Laat het doek er dus op liggen want bij het verwijderen van het blusdeken zou de verse zuurstof de brandstof opnieuw doen ontbranden.  Dit alles heeft te maken met de vuurdriehoek. Er zijn namelijk 3 elementen nodig voor vuur: brandstof, temperatuur en zuurstof. Neem je één van die drie weg, dan dooft het vuur.

→ Indien de brand niet geblust geraakt, bel dan de brandweer via het nummer 112.
→ Indien je kleren vuur zouden hebben gevat, doof dan de vlammen door over de grond te rollen (ga zeker niet lopen want dat geeft de vlammen weer extra zuurstof) of gebruik een (blus)deken of een ander stuk stevig, zwaar textiel. Doof vlammen van gezicht naar voeten (zo kunnen de vlammen je gezicht niet bereiken)
→ Heb je brandwonden opgelopen, koel dan gedurende 10 à 15 minuten onder lopend lauw water. Smeer niets op de brandwonde(n) maar raadpleeg een dokter.


Na verwonderde blikken en ooh’s en aah’s na het zien van het (beperkte) effect van water op heet frietvet, is het tijd om naar onze lokale ‘frituur’ te gaan aan de overkant van de straat waar we weer kunnen smullen van lekkere lokale hapjes en een deugddoende thee.
We gaan de ‘energie’ kunnen gebruiken want in de namiddag staat een oefening op het programma waarbij al de leerstof van de voorbije dagen aan bod zal komen.


AFSLUITENDE OEFENING

Het scenario voor die oefening is een aardbeving, een realistische situatie in Nepal zoals jullie weten. Die oefening zou doorgaan in het gebouw van de City Hall maar Nepal zou Nepal niet zijn mocht er niet iets onverwachts opduiken. Ze leven hier echt in het ‘nu’ en niet gisteren of morgen zoals het bij ons in het westen dikwijls het geval is. En dus werd er last minute besloten dat er op zondag een dansfestival voor mindervaliden zal doorgaan in de congreszaal en dat er m.a.w. op zaterdag duchtig ingeoefend moet worden.

Gelukkig biedt de locatie ook op het terrein buiten voldoende ruimte en infrastructuur en hebben we gemotiveerde en creatieve instructeurs in het team die met wat improvisatie de oefening naar buiten verplaatsen.

Zo ligt er in één hoek van het terrein een hoop puin waarop Bert zijn B-FAST kennis over evacuatie van op puin uitwisselt. Ook de Nepalezen hebben heel wat ervaring uit te wisselen met ons.

‘Lokalen’ met muren en ramen simuleren we met touwen op de grond. Deuren worden voorgesteld door 2 paaltjes.
Het levert grappige situaties op wanneer een aantal Nepalezen via het ‘venster’ naar ‘binnen’ willen gaan :-)


HET SCENARIO

Een aardbeving heeft een gebouw doen instorten. Er liggen enkele slachtoffers onder het puin die moeten worden geëvacueerd. Twee onder hen moeten gereanimeerd worden.
Bovendien blijken ook enkele gasflessen in het puin te liggen. De bewoners waren net aan het koken en de flessen zijn door de ontstane brand oververhit geraakt. Die moeten dus gekoeld worden nadat de hulpverleners zich een toegang hebben verschaft na de ‘deurprocedure’ te hebben toegepast.

Het is een plezier om iedere deelnemer zijn of haar duitje in het zakje te zien steken.

En laat ons vooral ook de tolken niet vergeten: Prem, Meena en Raju zijn net als in de voorbije dagen volop in de weer om ons Engels vlekkeloos te vertalen naar het Nepalees en omgekeerd. Ze zijn een vitale schakel in het hele project: zonder hen, geen communicatie en dus geen opleiding.


NEPALESE TECHNIEKEN WAAR WE VAN KUNNEN LEREN

Als afsluiter van de dag, gaan we de 500 kg materiaal die we meebrachten naar Nepal overhandigen aan de verschillende delegaties. Maar niet voordat de Nepalese brandweermannen ons zelf nog wat demonstraties van hun kennen en kunnen geven.

Omdat ze hier niet over ladderwagens beschikken hebben ze een techniek om te blussen vanop een gewone (schuif)ladder waarbij ze die ladder verticaal rechtzetten. Hij rust dus niet tegen een muur maar wordt op z’n plaats gehouden door 4 spankoorden.

Vervolgens krijgen we een demonstratie van een evacuatie van op een eerste verdieping waarbij slechts 1 touw wordt gebruikt. In België kennen we het RED-team of GRIMP-team (Groep voor Reddingen en Interventies op Moeilijk bereikbare Plaatsen). In Nepal bestaat dat niet officieel maar hun kennis en kunde is er niet minder om, integendeel. Met slechts 1 touw, zonder musketons en gebruikmakend van speciale (voor ons onbekende) knopen brengen ze een ‘bewusteloos’ slachtoffer naar de begane grond. En dat ging bovendien verdraaid snel ook !

Tot slot tonen ze ons ook nog hoe ze te werk gaan om een losgeslagen brandslang terug onder controle te krijgen. Als een slang onder druk uit je handen glipt wil die wel eens vreemde kronkels maken (zoals een slang bij een slangenbezweerder maar dan véél heftiger en heviger). Door de druk van het water kan dat zelfs gevaarlijk zijn. Ze kruipen dan op hun buik over de slang tot aan de straalpijp. Dat is uiteraard een grappig zicht en bovendien zouden wij gewoon de watertoevoer afsluiten maar in Nepal beschikken de korpsen, met uitzondering van Pokhara waar ze sinds begin 2017 over 2 kleine walkie-talkies beschikken, niet over radioapparatuur. Daardoor hebben de pompbedienaar en de aanvalsploeg geen verbaal contact met elkaar en dikwijls ook niet eens visueel gezien toeschouwers in massa aanwezig zijn. Kortom, het gaat sneller om dan op je buik over de slang te kruipen als een volleerde para, dan je door de massa toeschouwers een weg naar je voertuig te banen.


OVERHANDIGING VAN MATERIAAL

Na alles te hebben opgeruimd, roepen we iedereen bij elkaar en na een dankwoordje gaan we over tot het uitdelen van het materiaal.

De deelnemers van de dorpjes Ang Pang en Arnakot krijgen onder meer vuurzwepen, een emmerpompje, enkele brandweerpakken en paren schoenen en enkele harken aangeboden.

Het korps van Bhaktapur krijgt voor iedere brandweerman een volledige brandweeruitrusting: pak, helm, schoenen, en handschoenen. Verder ook 1 van de 2 rea-poppen, schoppen, slangen en een paar TFT-straalpijpen en Belgische koppelstukken om ze compatibel te maken met de Indische.

Het korps van Pokhara werd eind vorig jaar al volledig uitgerust qua interventiekledij maar ook voor hen ligt er verder een gelijkaardige set materiaal klaar.

Voor Sarangkot (die last minute inschreven) hebben we niet meteen iets voorhanden maar gezien zij onder het interventiegebied van Pokhara vallen is dat geen ramp.
Aan het Rode Kruis van Pokhara bieden we het ehbo-materiaal aan dat we meehebben.

En voor de brandweermannen van KTM Airport hebben we een Engelstalig exemplaar van het boek "Brandverloop, technisch bekeken, tactisch toegepast" van Karel Lambert.

Nog wat spontane hele en halve groepsfoto's later keert iedereen, inclusief wijzelf,  met een glimlach, heel veel verhalen en rijker in weten en als mens, 'huiswaarts'.

Foto's: http://firefighters-4-nepal.reislogger.nl/foto/25-pokhara-training

(verslag: Johan)

Foto’s

2 Reacties

  1. Gretel:
    29 maart 2017
    Wat een geweldig verhaal! Ik lees jullie blog elke keer met veel interesse. Sjiek hoor!
  2. Michiel Nys:
    29 maart 2017
    Goed bezig daar mannen. Echt knap om te lezen. Chapeau.