Woensdag / Mercredi 22/3/2017 - Pokhara, Training Day 1

Deze eerste dag van de 5-daagse opleiding valt, dag op dag, samen met de herdenking van de aanslagen op Brussels Airport en de Brussels metro. Meer daarover verder in dit dagverslag.

Gezien de brandweermannen van Bhaktapur (oostelijk van Kathmandu en 7 à 8 uur rijden) pas om 2u vannacht in Pokhara zijn aangekomen, wordt besloten om de opleiding om 10u te laten starten (ipv 8u30).

Ze zijn met 29, de deelnemers:
* 8 van Fire Department Pokhara,
* 8 brandweermannen van Fire Department Bhaktapur,
* 3 van KTM Tribhuvan International Airport,
* 3 leden van het Rode Kruis Pokhara,
* 3 inwoners van het dorpje Arnakot (200 km oostwaarts van Pokhara),
* 3 inwoners van Sarangkot (dorpje op de berg naast Pokhara) en
* 1 inwoner van Ang Pang (Everest regio), namelijk Balu, onze ‘fixer’ in KTM en de man die, samen met Vijay, de Fire Chief van Bhaktapur (Vijay: een ‘v’ wordt hier als ‘b’ uitgesproken) de benen onder zijn lijf heeft uitgelopen om onze cargo gededouaneerd te krijgen.
* En verder zijn er nog Prem, Mina, Raju (de tolken) en Durba.

Na voorafgaand overleg met Durba en Ramji, de Fire Chief van Pokhara, werd er vorige week al, besloten om de opleiding te laten doorgaan in de ‘City Hall’. Het is een stadscongrescentrum dat in onbruik is geraakt maar ruimte en mogelijkheden biedt om zowel theoretische uitleg als praktische oefeningen te organiseren.

Na een korte inleiding en in aanwezigheid van een vertegenwoordiger van het ‘Ministerie van Federale Zaken en Lokale Aangelegenheden, departement Brandweer en Rampenmanagement’ wordt eerst het woord genomen door de Fire Chief van KTM die een korte introductie geeft over een Indische autopomp die geschonken werd aan een naburig district.

Meteen daarna gaat Edward van start met het eerste deel van de training: “Basic Fire Training”.

Gezien wij geen Nepalees spreken en de Nepalezen niet allemaal voldoende Engels verstaan, wordt de volledige opleiding in het Engels gebracht en simultaan vertaald door 3 Nepalese tolken waarop we via Prem Kunwar uit Arnakot (waar Johan in 2010 samen met Eva Vanherp een ehbo-post en een schoolbibliotheek oprichtte). Prem, die vroeger tolk was voor de Verenigde Naties, is de drijvende kracht achter van http://www.Karmaflight.org en z’n ‘Brontosaurus Language School’ waar je als buitenlander op een humoristische maar heel efficiënte manier Nepalees kan lezen.

“Brontosaurus wat ?”, horen we u al zeggen. Geen haar op je hoofd dat een link zou maken tussen Nepal en dinosaurussen uiteraard. Maar net daardoor springt de naam van zijn schooltje des te meer in het oog en oor. Mooie marketingzet dus ;-)

Nadien pikt Bert de draad op voor de eerste les EHBO met als onderwerp ‘CPR’ (cardio-pulmonaire reanimatie). We hebben in België twee rea-poppen aangeboden gekregen voor dit project. We maken er dankbaar gebruik van om de brandweermannen, die geen EHBO-opleiding hebben en ook geen ambulancedienst verzekeren (dat gebeurt door de hospitalen), een basiskennis EHBO mee te geven, waaronder dus CPR.
Na de opleiding gaan we de rea-poppen aan de korpsen van Pokhara en Bhaktapur schenken zodat ze hun kennis en vaardigheden verder kunnen inoefenen en onderhouden.

Het moet zijn dat Edward en Bert boeiende dingen vertellen want de interesse is groot. En dat geldt ook voor het aantal vragen dat al voor etenstijd werd afgevuurd.

Durba heeft een afspraak gemaakt met een restaurantje aan de overkant van de straat waar we de komende 5 dagen terecht kunnen voor een bordje chapati en dal. Alweer een stap verder in het echte Nepalese leven want het is een plek waar geen toeristen komen en je dus niet alleen kan genieten van het heerlijke (soms pikante, he Edward) Nepalese eten maar ook van de plaatselijke gewoonten en leefomstandigheden.

De band tussen brandweermannen is grensoverschrijdend en dus maakten we ons tegen halfeen lokale tijd klaar voor een ingetogen moment. Om 12u43 (7u58 Belgische tijd), het tijdstip van de aanslagen op Brussels Airport nemen de Nepalese en de Belgische brandweermannen 1 minuut stilte in acht ter nagedachtenis van de slachtoffers van de dubbele aanslag.

38 mensen uit 2 landen, 2 continenten, 2 totaal verschillende werelden, die in dat ene moment met de gedachten bij hetzelfde in stilte samen staan. Dan staat je wereld even stil, dan hoor je het getoeter in de nabije gelegen straat niet, dan hoor je dat vliegtuig niet opstijgen van Pokhara Airport, of hoor je een hond niet blaffen… dan ben je heel even aan de andere kant van de wereld, op die twee plekken in Brussel waar toen ook Bert als brandweerman en verpleger zich met hart en ziel inzette.


Bruxelles, ma belle
On pense à toi,
mais c’est malheureusement comme ci, comme ça
A ce jour, il y a un an
On y pense tellement
Ici au Népal, pendant notre séjour
On pense aux victimes, maintenant et toujours

(spontane gedachte bij het schrijven van dit dagverslag)


Na de middagbreak nemen we de draad van de opleiding weer op en worden de deelnemers opgesplitst in 3 groepen die gaan roteren tussen 3 workshops.

Edward geeft verdere praktische uitleg over het correcte gebruik van PBM’s (Persoonlijke BeschermingsMiddelen). Aan de hand van de interventiekledij die we hier schenken, toont hij en licht hij toe hoe deze correct en optimaal te gebruiken.

Yves neemt zijn teams enthousiast mee op verkenning in het gebouw terwijl ze de radioprocedure aangeleerd krijgen (info: het korps van Pokhara heeft sinds Kerst 2016 twee walkie-talkies ontvangen van F4N, het korps van Bhaktapur heeft tot nu toe nog steeds geen communicatiemiddelen voor tijdens interventies). Ook op de noodprocedure in geval een brandweerman in nood is, gaat hij dieper in. En hij leert de cursisten verder bijvoorbeeld ook evacuatietechnieken aan zoals onder meer de brandweergreep.

En het duo Bert en Leo zet de theorie over CPR (reanimatie) om in de praktijk m.b.v. de 2 ‘Annekes’ (de 2 rea-poppen). Ze zijn dus eigenlijk met z’n vieren ;-)

Rond 17u ronden we af en na een debriefing en een uitwisseling van ervaringen over de afgelopen dag, keert iedereen rond 17u30 moe maar voldaan huiswaarts.


In het hotel aangekomen overlopen we nog even de to do’s voor morgen, donderdag en maken we een checklist op van het benodigde materiaal en dan… wacht er een heerlijke douche en een lekkere maaltijd bij restaurant “Boomerang”.

Terwijl we aan tafel zitten, checkt Yves z’n binnengelopen berichten en blijkt dat we het geluk hebben dat we een aantal FiST-leden in het team hebben rondlopen. Het FiST is het Fire Stress Team, een team van brandweermensen dat voor opvang zorgt van collega’s bij traumatische ervaringen tijdens interventies. Yves had die even nodig want hij ontving een sms’je van zijn vrouw die schreef: “Ik ben bezig met de verhuis...”. “Oei...”, was de reactie van Yves.
Het bleek uiteindelijk om een verhuis op kantoor te gaan. Zucht van opluchting ;-)

Na een slaapmutsje op het rooftopdak van restaurant ‘Maya’, trekken we naar ‘rangi sangi soppanna-land’ (rangi sangi soppnanna = kleurrijke dromen).

Suva ratri (goeie nacht)

Foto's: http://firefighters-4-nepal.reislogger.nl/foto/22-pokhara-training

(verslag: Johan)