Vrijdag / Vendredi 31/3/2017 - Fire Stations, weird monkeys and a big bird

Onze laatste dag in Nepal wordt een mooi gevulde. Om 6u45 ontbijten om rond 7u15 richting luchthaven te rijden waar brandweerman Sandip en C° ons opwachten en ons naar hun kazerne rijden. Hoewel Bert en Johan al wel eens meer op het tarmac van Brussels Airport stonden, is dit toch ook weer een aparte ervaring: je ziet delen van de luchthaven die je tot voordien enkel van ver en vanuit je vliegtuigzitje zag en je krijgt er bovenop nog een mooi uitzicht op KTM gratis en voor niks bij want de kant van de luchthaven langs waar we omrijden, ligt op een heuvelrug met aan de voet de eerste woonwijken van de hoofdstad. We kunnen vanuit ons busje ook de Stupa van Boudanath zien liggen.

BRANDWEER KATHMANDU AIRPORT

Rond 8u15 rijden we langs voetballende brandweermannen (er wordt hier stevig aan de fysieke conditie gewerkt, vernemen we later) en luttele seconden later staan we voor het 15-tal crashtenders en andere brandweervoertuigen waarvan sommige o.m. door Australië werden geschonken.

Na de kazernes van Bhaktapur, Lalitpur en Pokhara is deze duidelijk van een ander niveau. Niet de high tech en laatste snufjes van bij ons in België maar toch een ruime kazerne met degelijk materiaal. Het kan ook niet anders: als internationale luchthaven moet je beantwoorden aan hoge normen, zo ook de luchthavenbrandweer.

We worden ontvangen door de brandweercommandant en zijn team. Er volgen een welkomstwoordje, een Topi voor ieder van ons (het typische hoofddeksel dat mannen hier dragen), een korte speech van de commandant en wij die het boek van Karel Lambert schenken. (TITEL).

We hebben ook een doos met 3 helmen en een interventiepak mee. Die hebben we vrijgemaakt voor de collega’s van Lalitpur waar we vorige week langs gingen en waar we vernamen dat ze het moeten doen met Chinese helmen van niet al te beste kwaliteit).

En dan gaat het richting voertuigen: Yves doet meteen een bod op een van de crashtenders, Edward stuurt via Facebook een berichtje naar zijn kapitein met de vraag of er nog budget over is en Leo zorgt voor de PR: hij geraakt aan de praat met de eerste en tot nog toe, enige brandweervrouw in Nepal. Een kleine maar kranige dame ! En ondertussen is Bert zijn eigen bovenste beste zelf en entertainer van dienst.

In het persluchtlokaal (waar de ademluchttoestellen worden bewaard en onderhouden), stellen we heel gerichte vragen. We willen namelijk polsen of de luchthavenbrandweer de collega’s van Lalitpur – waar we vorige week langsliepen – uit de nood kunnen helpen i.v.m. het membraan van hun ademluchttoestel.

Jammer genoeg gebruiken ze de Europese versie van de Dräger toestellen en niet de Indische versie die in Lalitpur wordt gebruikt. We gaan dus in België contact opnemen met Dräger om via India alsnog aan een nieuw membraan te geraken.

Het doet ons ook beslissen om bij de evaluatie van ons project de prioriteiten voor de toekomst te (her)bekijken: de brandweer in Nepal van ademluchttoestellen voorzien lijkt echt wel een grote prioriteit te zijn als je weet dat deze, op dat éne toestel in Laltipur, enkel op de luchthaven beschikbaar zijn. En zonder ademluchttoestellen, geen efficënte brandbestrijding, laat staan redden van slachtoffers in huis.

We sluiten ons bezoek wat later af met enkele 10-tallen groepsfoto’s. Balu, onze fotograaf van dienst tijdens dit verblijf, is ondertussen een volleerd specialist geworden :-)

Wanneer de commandant verneemt dat we van plan zijn per taxi naar Bhatkapur te gaan, biedt hij ons aan voor het vervoer te zorgen. Nauwelijks 20 minuten later, staan we voor de poorten van Bhaktapur.

BRANDWEER BHAKTAPUR

We leggen de officiële overdracht van het geschonken materiaal op foto vast en krijgen vervolgens fruit en thee aangeboden.

Vooraleer aan de bedankingsceremonie te beginnen, schenkt Edward een kinderbrandweer t-shirtje aan het jongetje dat hier ook vorige week rondliep. Het blijkt het zoontje van één van de brandweermannen en het meisje dat ons thee aanbiedt, te zijn. Dat kleine ventje is wat verlegen maar heel blij met z’n t-shirtje. Hij loopt er de rest van de voormiddag fier als een gieter bij.

En dan worden we uitgenodigd om plaats te nemen. Een enkele speech, ook hier een Topi en een sjaal, en een mooi aandenken (een Boeddha op een sokkeltje waarop onze naam staat) verder, schuiven we aan voor een heerlijke lunch: home made dal bhat door de kok van het korps. En ja hoor, we gaan voor de Nepali way: met de hand eten. Na het dessert – de nog niet in België maar voor de rest wel wereldberoemde yoghurt uit Bhaktapur die zoveel smeeuïger en smaakvoller is dan welke yoghurt dan ook – is het tijd om weer naar KTM terug te rijden.

MONKEY TEMPLE

Rond 12u30 zijn we terug en na een verfrissende douche, kunnen we uitchecken.

Na het afscheid van Johan die van hotel wisselt om, i.s.m. een tv-ploeg uit België, een reportage over Nepal te maken, kiest Bert voor nog wat rust en mails lezen in de lobby van het hotel. Leo, Edward en Yves trekken richting Swayambunath (Monkey Temple) voor een laatste toeristisch bezoek aan de hoofdstad van Nepal.

Swayambhunath is – samen met Bodhnath – het belangrijkste Boeddhistische heiligdom van de vallei en zeker het meest indrukwekkende in zijn soort. Het is gelegen op een heuvel, twee kilometer ten westen van het stadscentrum van Kathmandu. Er leiden 365 trappen naar de tempel, die ook wel eens “Monkey Temple” genoemd wordt omdat het op de helling waarop de tempel gebouwd is, woelt van de wilde aapjes. Het is één van de drukst bezochte bezienswaardigheden in de Kathmanduvallei.
Vanaf de top van de stoepa heb je een mooi zicht op het heilige complex en de hoofdstad. Volgens de mythe lag er op de plaats van de Kathmanduvallei ooit een meer waarop een lotusbloem dreef die een schitterend licht verspreidde. De Boeddhisten beschouwden de bloem als een incarnatie van Adiboeddha. Nadat Manjushri met een zwaard een kloof in de rotsen had gehakt, stroomde al het water weg en droogde de vallei op. De plant veranderde op mysterieuze wijze in een heuvel en de lotusbloem veranderde in de stoepa. Swayambunath heeft zijn naam aan deze legende te danken: “Swayambhu” betekent immers “uit zichzelf ontstaan”. Anderen zeggen dat het Nepalese volk een stoepa over de lotus bouwde om de bloem tegen diefstal en vernieling te beschermen.

Je kan er ook het Tibetaanse klooster bezoeken. Bijna elke dag wordt om 15u een eredienst van de school Karma Kagyu gehouden. Monotoon gezongen gebeden van de lama’s worden onderbroeken door klanken van trompetten en gyaling (een soort hobo).

ONVERGETELIJKE ERVARING

En dan is de tijd van gaan gekomen: rond 18u trekt het viertal richting Tribhuvan International Airport waar om 21u20 plaatselijke tijd de grote vogel van Qatar Airlines zijn vleugels spreidt en pootjes intrekt.

België, we komen eraan na een onvergetelijk avontuur met boeiende mensen, verrijkende ervaringen en veel plannen voor de toekomst want het lijkt erop dat dit nog een mooi vervolg gaat krijgen.

We vliegen naar huis maar eigenlijk is Nepal ook een stukje thuis geworden.

DANYEBAAD !

Bedankt voor jullie interesse, voor jullie tijd om dit te lezen en de foto’s te bekijken en voor jullie reacties op deze blog, op onze Facebook pagina en andere kanalen.

We zijn blij dat we jullie een beetje mee op reis hebben kunnen nemen.

Feri betaula, tot later !
Bert, Edward, Leo, Yves en Johan
Maart 2017 / 2073 (Nepalese tijdsrekening)

Foto's vind je op http://firefighters-4-nepal.reislogger.nl/foto/31-kathmandu-fire

(verslag: Johan)