Maandag / Lundi 27/3/2017 - Relaxen en naar Serachaur

Vandaag is onze eerste dag zonder opleiding: tijd dus om relaxen.
Dit wordt dan ook meteen het kortste dagverslag.
Tot morgen.

…

Ok, ok, we gaan jullie uiteraard vertellen wat we nog uitspoken want stilzitten gaan we slechts deeltijds doen hoor.

We beginnen de dag met 500 gram uitslapen.  Verder ook nog 5 sneetjes ‘grasse matinée’. Aansluitend een brunch aan het meer.  En om af te ronden proeven we van het leven in een gemiddeld Nepalees dorpje vlakbij Pokhara.

Die brunch, die lijkt op het verhaal van de 10 kleine negertjes want terwijl Bert besluit om op zoek te gaan naar het ideale plek waar de wi-fi optimaal is (hij vindt die uiteindelijk perfect in het midden van zijn bed) om zijn mails van een volledige week door te ploeteren, gaan de andere 4 brunchen aan het meer, verdwijnt Leo onderweg voor de elvendertigste keer. Blijkt dat hij zich een tattoo op de onderarm heeft laten zetten terwijl we even niet keken (sorry Josée)
Enfin, de 3 overgeblevenen geraken heelhuids op een terrasje met zicht op het meer om zich te goed te doen aan allerlei lekkers en tegelijk ook even de boekhouding in orde te brengen.


HET LEVEN ZOALS HET IS:  SERACHAUR

In de namiddag trekken Leo, Edward, Yves en Johan naar het dorpje Serachaur waar Johan in 2008, samen met Eva Vanherp, een EHBO-post heeft opgericht, en samen met de dorpskinderen, zwerfvuilacties op poten zette (de vuilnisemmers hebben ondertussen een upgrade gekregen maar ze staan er nog steeds en het dorpje is nog steeds netjes).
Door dat dorpsbezoek kunnen Yves, Leo en Edward ontdekken hoe het dorpsleven in Nepal er zoal kan uitzien.

Het raakt Edward best stevig: kinderen lopen te lachen en hebben plezier met een platte bal en een ballonnetje.
Voor Yves is het confronterend om het contrast tussen de luxe in de toeristenwijk in Pokhara en de armoede in het dorpje te zien.
En Leo is aangedaan door de gastvrijheid: het zijn arme mensen maar toch krijgen we op verschillende plaatsen thee aangeboden en de kinderen bieden hun enige kauwgom aan. Pas toen we die beleefd weigerden, aten ze hem zelf op.
Ook een moment waarbij je letterlijk en figuurlijk stil staat is wanneer we een oude man zijn veld zien ploegen met een buffelspan en een houten ploeg en op het moment dat we zien hoe dorpsbewoners de weg naar het dorp verharden met handgekapte stenen en die steen voor steen leggen.
Ondanks de armoede en de confrontatie vinden ze het een positieve ervaring, leerrijk en relativeert het onze rijkdom en gehaastheid.

‘s Avonds probeert Johan alle ervaringen neer te pennen en bij te benen met het schrijven van de blog.

Foto's: http://firefighters-4-nepal.reislogger.nl/foto/27-relaxing-visiting

(verslag: Johan)