Maandag / Lundi 20/3/2017 - Kathmandu (Boudhanath, Pashupatinath,...)

“Leeeeo, Lé-é-é-ooo ! Iedereen komt als je Leo roept.” (behalve Leo zelf).

Als je in groep op stap gaat, ontstaat er altijd een dynamiek en krijgen we van ieder leuke kantjes te zien. Zo ook van Leo. (over de anderen hebben we het nog wel ;-)

Hij blijkt graag ‘verstoppertje’ te spelen, lees: winkeltjes induiken op zoek naar leuke souvenirs voor zijn familie. Alleen doet hij dat als een ware undercover agent en verdwijnt hij zonder dat we het opmerken waardoor we geregeld plots omkijken en ontdekken dat we hem ‘kwijt’ zijn. Nooit lang maar het wordt op den duur gewoon een leuke ‘running joke’ waarbij we de eerste dagen naar hem op zoek gaan om uiteindelijk rustig af te wachten tot hij weer opduikt.  ‘Samen uit, samen thuis’.
Nog dit: aan de Boudhanath Stupa wordt het wel echt speciaal. Er zijn daar zòveel winkeltjes rondom de Stupa dat de vraag ‘Waar is Leo ?’ daar wel echt ter zake blijkt.

Het is vandaag maandag… Gisteren kregen we te horen dat de laatste handtekening om onze cargo duty free te mogen gaan ophalen, vandaag dan wel in orde zal komen. We zijn hoopvol.
We houden contact met de expediteur Evergreen Services, met Vijay (de Fire Chief van Bhaktapur die de duty free procedure opvolgt) en Ronny De Roeck, onze man in België die onze cargo vlot in Nepal heeft gekregen.

PASHUPATINATH

Ondertussen maken we van de nood een deugd en trekken we naar Pashupatinath, niet zo ver van de luchthaven, in het oosten van KTM.
Pashupatinath is al sinds de oudheid een heilige plaats maar de gebouwen die je er nu ziet, dateren van de zeventiende eeuw. Ze werden gebouwd door Pratap Malla. Deze radja zou een klein meisje uit zijn 3000 vrouwen tellende harem verkracht hebben en ze stierf. Hij trok zich drie maanden terug om boete te doen en hield er zich bezig met het vergroten en verrijken van de heilige plek waar de Bagmati door stroomt. Je kan de Bagmati en Pashupatinath de Ganges en Varanasi van Nepal noemen. Je vindt er ook de ‘Golden Temple’.
Je kan van op de trappen op de andere oever de rituele bad- en crematieplaatsen zien. Er wordt bijna dagelijks gecremeerd. De ceremonie, die zo’n 3 uur duurt, start met het zuiveren van het lichaam in het water. Het wordt erna bedekt met drie lakens: wit, oranje en rood. Wit is het kleur van zuiverheid en rouw, rood symboliseert blijheid, god en wedding. Oranje wordt gezien als goddelijk. Er wordt geen benzine gebruikt voor het verbranden. Enkel natuurlijke producten die met koeien gelinkt worden. Boter, suiker (van de natuur) en stro. Stro brandt heel snel en geeft heel veel hitte af zodat de botten verbranden.
Pashupatinath is drukbezocht door saddhu’s, “heilige mannen”. Die saddhu’s hebben het kastenstelsel en de gewoonten van het Nepalese leven afgezworen en trekken fel beschilderd en in oranje gewaden bedelend door Nepal. Ze zijn in grote getalen aanwezig aan de tempel van Pashupatinath waar ze zich insmeren met de assen van de crematies. Ze hebben drie horizontale strepen op hun voorhoofd. In een hand dragen ze een drietand van Shiva, in een ander een bedelnap. Sommige sadhu’s verkleden zich als de aap-god Hanuman.

Kleine anekdote… Leo die duchtig op zoek is naar souvenirs, loopt rond met een briefje van 100 roepie in de hand en ‘lokte’ daarmee ongewild (souvenirs verkopende) vrouwen waar hij nadien dan ook niet meer vanaf geraakte. Meer nog, hij heeft ‘touch’ met een Nepalese.

BOUDHANATH

Vanuit Pashupatinath gaan we te voet, door de buitenwijken van KTM, naar de Stupa van Boudhanath.
Ondertussen zijn we Leo al een keer of elvendertig ‘kwijt geraakt’, wordt zijn rugzak steeds groter en zwaarder en wachten we nog steeds vol spanning op het verlossende telefoontje.

Van op de heuvels zien we de top van de Stupa al van ver de lucht in rijzen.
We beginnen het bezoekje met een middaglunch op een rooftop terrasje met zicht op het plein. We zijn de enige gasten op het knusse dakterras en de service is navenant: we worden goed verzorgd.
Genietend van het uitzicht, krijgt Edward een berichtje van zijn vrouw:  "Waar is de Colruyt-kaart?".  Euh... ligt die dan niet thuis ?  Niet dus, blijkt dat Edward de kaart nog in z'n portefeuille heeft zitten  (zie foto).

Boudhanath (“de Verlichte”) is een van de grootste stupa's in de wereld en de grootste van Nepal. Het is het centrum van de Tibetaanse gemeenschap. Tibetanen die vroeger in ballingschap leefden hebben er grootse gebouwen opgericht en hun stempel erg doorgedrukt. Men zegt dat de 5 eeuwen oude stupa de beenderen bevat van Kashyapa Boeddha, één van de voorgaande incarnaties van Gautama Boeddha. De grootste stoepa van Nepal is gevormd als een mandala als weergave van de boeddhistische kosmos en symbool van de vijf elementen: aarde, water, vuur, lucht en ether. De basis van de stupa is vierkant. Daarop staat de witte, ronde klok (‘garbha’). Op de garbha prijkt een goudkleurige kubus waarop de alziende ogen van Boeddha zijn geschilderd. De vraagtekenvormige "neus" staat eigenlijk voor het Nepalese cijfer 1 ofwel de enige manier om verlichting te bereiken. Op de kubus is een trapvormige piramide-vorm met dertien treden die de stappen naar de verlichting illustreren.

CARGO

En de cargo ? Nog geen verlossend nieuwtje, behalve dat de klok verder tikt en het langverwachte telefoontje nu echt wel mag gaan komen.

Na het bezoek aan Bodnath besluiten we proactief tewerk te gaan: Leo en Bert keren te voet (een stevige wandeling langs verschillende wijken van de stad) terug naar het stadscentrum. Edward, Yves en Johan nemen een taxi naar de luchthaven om, van zodra de telefoon overgaat, meteen ter plaatse en zonder verder tijdsverlies, de nodige stappen te kunnen zetten.

De drie installeren zich op een terrasje aan de overkant van de weg met een 'banana laesie', een lokale drank obv yoghurt (foto). Om 16u komt dan het verlossende telefoontje: de laatste handtekening van het ministerie staat op papier. Opluchting !
Tot we te horen krijgen en beseffen dat we, door het late uur, de cargo vandaag dan toch niet meer in ontvangst zullen kunnen nemen: we geraken nooit tijdig door de nog af te handelen dedouaneringsprocedure (nog een uurtje of 2 papier- en inklaringswerk wacht).

Dit is even een moeilijk moment nadat de cargo een week geleden aangekomen is en we hoopten, verlangden, dachten dat het vandaag echt wel in orde zou komen. Het besef komt bovendrijven dat we de planning voor de volgende dag opnieuw gaan moeten aanpassen. Frustrerend, dat is wel het gevoel.
We voelen best wat frustratie en ontgoocheling en het is echt wel nagelbijten want woensdag begint de opleiding en daarvoor hebben we onze cargo echt wel nodig.

Hoe dan ook, het is alleszins een interessant leermoment: de lokale taal spreken blijkt echt een meerwaarde om de communicatie vlotter en zonder tolken te kunnen laten verlopen waardoor de minste ‘ruis’ op vertalingen vermeden kan worden.
En verder is het ook weer zo’n moment waarop de Nepalezen “Ké garné” zeggen: “Ach ja, het zij zo” en verder gaan met hun bezigheden, wetende dat alles altijd in orde komt, ook in Nepal.

OVERLEG

Terug in het hotel overleggen we met het team: zonder cargo, geen opleiding. Er moet iemand in KTM blijven om dit verder op te volgen en de cargo op te halen… van zodra mogelijk want we kregen ook te horen dat de Cargo-man die morgen zijn ok moet geven de hele voormiddag in meeting is en pas ten vroegste om 13u op kantoor zal zijn. Dan begin je weer te tellen: 13u op kantoor, maar is onze levering wel een prioriteit voor hem ? En dan nog een uur of twee formaliteiten doorlopen… als het nu maar echt goed komt !

Conclusie: Bert, Leo, Edward en Yves vertrekken morgen om 7u30 naar Pokhara om daar alvast de locatie (de City Hall van Pokhara) te verkennen en een en ander in orde te brengen (naar de timmerman voor de bouw van een ‘vuurhuisje’ – daarover later meer, het regelen van een whiteboard, krijt, het leggen van elektrische kabels want de City Hill is niet meer in gebruik, enz).
Johan blijft in KTM om samen met Balu, Mr. Prime Minister, zoals we hem noemen, de mensen van Evergreen Cargo Services, de lokale douaniers en wie ook maar een milligram met onze cargo te maken heeft, op de hielen te zitten zodat ze niet anders kunnen dan die vrij te geven ;-)

Een nieuwe dag, nieuwe mogelijkheden, zullen we maar denken en na een lange dag valt iedereen al snel in slaap.

Foto's: http://firefighters-4-nepal.reislogger.nl/foto/20-kathmandu-bodnath

(verslag: Johan)