15/11: 'Wa is me da hier allemaal', het vervolg.

(Version FR suivra bientôt / English version see below)


15/11: Training Day 2

Wa is me da hier allemaal: het vervolg. 

Wat een fantastische dag hebben we achter de rug!! Na alweer een geanimeerde trip met een busje richting Bhaktapur hebben we ons cursisten eindelijk kunnen voorzien van interventiekledij 🤩. Super om te zien hoe de kledij, geschonken door verschillende Belgische hulpverleningszones, een tweede leven krijgt in dit prachtige land... 
Die steun stelt ons in staat om 6 Nepalese brandweerkorpsen, een aantal eerstelijns hulpverleners van het Rode Kruis en de Armed Police Force en burgers uit afgelegen dorpen te voorzien van Persoonlijke BeschermingsMiddelen (PBM’s oftewel een basis interventie uitrusting voor brand).  Danyebaad daarvoor !!!

Ter informatie: in Nepal staat de brandweer in voor brandbestrijding maar niet voor hulpverlening bij verkeersongevallen of rampen.  Dan komt de Armed Police Force in actie.  Zij nemen met 6 mensen deel aan de basiscursus brandbestrijding.

Chrisje en Hilde, onze 2 instructeurs EHBO haden het vandaag over bloedingen en breuken, spalktechnieken, het aanbrengen van een halskraag en het gebruik van de vacuümmatras.

Ondertussen lag de focus van Christophe, Marc, Pieter en Manu bij het aanleren van een deftige “fire drill”:  dat is op een georganiseerde manier snel blusslangen uitrollen en koppelen met straalpijpen om een brand te lijf te gaan (je kan het vergelijken met een tuinslang uitrollen maar dan iets complexer en met (veel) meer water.
Daarnaast werden ook de eerste stappen in het gebruik van ademluchttoestellen gezet.  

Ondertussen gaan Pieter en Francis, onze instructeurs die de lessen over het gebruik en onderhoud van ademluchtoestellen geven, aan de slag rond de ademhaling bij de mens, rond coaching en het aantrekken van het ademluchttoestel.  De 10 deelnemers aan deze opleiding leren hoe een ademluchtoestel eruit ziet, uit welke onderdelen het bestaat en hoe het samengesteld moet worden om op een correcte en veilige manier gebruikt te worden.

En Nathalie, Kurt en Karel laten hun passie los op hun 8 leerlingen  in hun CFBT container met de basismodule, gekend als AT01.  Hierover kan je meer details vinden op de website www.cfbt-be.com.

Edward neemt vandaag geen cursisten onder handen maar wel 2 wat tegendraadse compressoren die we gebruiken om de ademluchtflessen te vullen met lucht onder druk.
De ene compressor is een oudje: een Bauer die al een halve eeuw oud is maar – na wat sleutelen na een defect – weer draait als een naaimachientje. 
En aan de andere compressor, een nieuwe van de firma Hobrand, blijkt een ventieltje te ontbreken.  Geen idee hoe dat is kunnen gebeuren maar ook al zitten we zo’n 8000 km van huis, in Nepal is alles mogelijk en dus wordt er via onze lokale contacten een technieker opgezocht die met de hand een onderdeeltje draait waarmee het euvel voorlopig kunnen verhelpen in afwachting dat de leverancier het wisselstuk bezorgd.

Tom en Bert zijn ondertussen niet meer stoppen: stofwolkjes puffen langs de open ramen naar buiten door de snelheid waarmee ze zich verplaatsen, de barak waarin ze hun stock beheren, kraakt en kreunt onder de 13 ton materiaal die ze met kracht en zachtheid sorteren.
Vandaag gooien ze zich op de interventie- en op de blauwe dienstkledij:  t-shirts met lange en korte mouwen, schoenen, interventiejassen en -broeken,… de dozen waarin ze verzonden werden, geraken sneller leeg dan hun schaduw hen kan volgen.  En de stapels met kledij, netjes gesorteerd op S, M, L en XL vullen al snel de 4 lokaaltjes in de barak. 
Ook de (blus)slangen en de straalpijpen ontsnappen niet aan hun aandacht , net zo min als het zware materiaal: een stroombroep met ‘schaar’ en ‘spreider’, materiaal waarmee in België auto’s worden opgeknipt maar in Nepal dienst zal doen bij rampen en aardbevingen.  In dat kader wordt ook werk gemaakt van de stutten en schorren die we hebben meegebracht.
De ademluchtflessen die reeds deels in gebruik zijn in 2 cursussen, worden gesorteerd op type en onderdeel en tenslotte worden ook de tientallen paren brandweerschoenen netjes opgelijnd. 
Voor de deelnemers uit de dorpen waar geen brandweerdienst bestaat, worden tenslotte ‘vuurzwepen’ klaargezet. Voor zij die dit niet kennen:  een vuurzweep is een steel waaraan een soort brede zwemvlies is bevestigd die bestaat uit verschillende losse, overlappende metalen lamellen.  Door die structuur kan men op een eenvoudige manier grasbranden doven.
Via de volgende link kan je een blik in het heiligdom van Tom en Bert werpen: 
https://www.facebook.com/Firefighters4Nepal/videos/2245413345743020/

En Johan weet zijn dagen meer dan behoorlijk te vullen met de organsiatie achter de schermen:  gaande van kleine praktische dingen, opvangen van onvoorziene omstandigheden, de contacten met de CAA en de tolken, de link spelen tussen de 3 opleidingen en de fixers, het klaarmaken van de diploma’s, opvolgen dat er eten is,… kortom, voorzien van wat nodig is zodat de instructeurs hun ding kunnen doen.

Onze, in totaal 60, deelnemers die soms van honderden kilometers ver komen (wat geen evidentie is in Nepal) verdienen ons oprechte respect:  ze zijn supergemotiveerd, luisteren geboeid naar onze uitleg en absorberen de stof als sponzen. Het geeft je als lesgever een fijn gevoel als je merkt dat ze zoooooo enorm aan het groeien zijn en onze korte nachten nemen we er dan ook graag bij.

Om alles in goede banen te leiden, beginnen onze dagen namelijk al om 6u ‘s morgens en duren tot 22u ’s avonds. 
Daartussenin liggen (uiteraard) een ontbijt, de verplaatsing van ons hotel naar de leslocatie, het briefen van de tolken en de deelnemers, de theorie- en praktijlessen, het klaarzetten van het materiaal en zoveel meer.
Elke avond eindigen we met een debriefing en opmaken van de planning van de dag erop. 

Leuke anekdote van vandaag: we haalden het Nepalese TV-journaal 😊.

We zijn hier met ons team nieuwe topteams aan het vormen: allemaal superenthousiaste en gemotiveerde mensen! Helaas, zonder veel middelen. Een deel van het gemis hebben we hier al kunnen opvangen dankzij jullie veelvuldige donaties, zowel materieel als financieel.
Maar er is nog nood aan veel, héél veel meer.

Blijf ons dus volgen, en vooral steunen. Alle beetjes helpen om het voor de Nepalese collega’s net iets veiliger te maken! Want het is nodig, dat merken we maar al te duidelijk.

======================

Version FR suivra bientôt

======================

ENG version: 

 

15/11: Training Day 2

"What's all this?" - continued.

What a fantastic day we've had! After another animated bus-trip to Bhaktapur we were finally able to supply our trainees with intervention clothing. It's great to see how these clothes, donated by various Belgian stations, are given a new life in this fabulous country. These donations are allowing us to equip six Nepali fire brigades, a number of Red Cross first-responders, the Armed Police Force and civilians from remote villages with Personal Protection Equipment (a basic intervention outfit to deal with fires). Danyebad!

In Nepal, the fire service is responsible for fire fighting, but not for traffic accidents or natural disasters. These are handled by the Armed Police Force. Six of their officers are participating in the basic firefighting training.

Chrisje and Hilde, our two first aid instructors, today discussed hemorrhages and fractures, splinting techniques, applying cervical collars and the use of a vacuum mattress.

In the meanwhile, Christophe, Marc, Pieter and Manu focussed on teaching a proper "fire drill". This means efficiently rolling out and hooking up fire hoses and nozzles in an organized manner in the event of a fire. Think of rolling out a garden hose, but a little more complex, and with (a lot) more water. Aside from this, there was an introduction into the use of a Self Contained Breathing Apparatus (SCBA).

Pieter and Francis, our SCBA usage and maintenance instructors, worked around human breathing, coaching and deployment of the breathing equipment. The ten participants in this training will learn what a SCBA looks like, what its different components are and how it is best deployed.

Nathalie, Kurt and Karel, on their part, are unleashing all of their passion on eight students in their CFBT container unit. They're teaching the basic module, known as AT01. More details on this can be found at http://www.cfbt-be.com.

Edward is not dealing with trainees today, but rather with two stubborn air compressors which we're using to refill the air cylinders with pressurized air. The first compressor is an oldie, a Bauer over half a century old. Nonetheless, after some repairs, it is soon purring like a kitten once again. The other compressor, a new one made by Hobrand, seemed to lack a small valve. We're at a complete loss as to how this might have occurred, but even though we're 8000 km away from home, in Nepal everything is possible. Through our local contacts we found a technician who makes a new part on his lathe, allowing us to work the compressor until the dealer supplies us with the missing part. 

Tom and Bert, meanwhile, are unstoppable. Puffs of smoke seep out through the windows, caused by the sheer speed with which they move about. The barrack in which they maintain their stock, heaves under the thirteen tons of material which they lovingly sort through. On today's menu were the intervention clothing and blue duty clothing: short and long sleeved t-shirts, shoes, intervention jackets and trousers, etc. The boxes in which they were shipped are emptied so fast, their shadows have a hard time keeping up with them. Stacks of clothing, neatly sorted in S, M, L and XL soon fill the 4 small rooms of the barrack.

The fire hoses and nozzles are not forgotten, and neither are the heavy goods: a generator along with "scissors" and a "widener". In Belgium these are used to cut open car wreckages, but in Nepal they will serve in the case of natural disasters such as earthquakes.

The air cylinders which are already partially being used in two trainings, were sorted by type and part. Finally, the dozens of pairs of fire fighting boots are lined up as well.

For those trainees joining us from remote villages, we unpack "fire whips". These are sticks at the end of which a wide paddle is attached, consisting of several loose and overlapping sheets of metal. As such, it allows for simple extinguishing of grass fires. At the following url, you can take a peek into Tom and Bert's sacred space: https://www.facebook.com/Firefighters4Nepal/videos/2245413345743020/

All the while, Johan is more than busy organizing everything behind the scenes: involving small practical matters, dealing with unforeseen circumstances, maintaining contact with the CAA and translators, being the point of contact between all three trainings and the fixers, readying the graduation certificates, making sure there is food, ... In short, he takes care of everything necessary so the instructors can focus on the task at hand.

Our trainees, numbering sixty in total, of which some have travelled many hundreds of kilometres (no small feat in Nepal) deserve our utmost respect. They are incredibly motivated, listen to us with great interest and absorb the material like sponges. As a teacher, it's a great feeling to see them grow so rapidly, and as such we happily endure the short nights of sleep.

To keep everything running smoothly, we start the day at 6 in the morning and don't end until 10 in the evening. In between: breakfast, commuting to the teaching locations, briefing the translators and participants, the theoretic and practical sessions, readying the equipment, and so much more. Every day ends with a debrief and making a schedule for the next day.

Fun fact: We made the Nepali TV-news today!

Our group is creating new top-teams over here. All of them incredibly enthusiastic and motivated people! Unfortunately, without many means. Thanks to your generous donations, both financial and in the form of equipment, we are able to address part of the shortage, but more is needed. Much, much more.

So please do keep following and supporting us. Every little bit helps to make it just that little bit safer for our Nepali colleagues. And that's a real necessity, as we can all too clearly notice.