Woensdag / Mercredi 29/3/2017: Last day in 'Pokharelax'

Morgen vliegen we terug naar KTM met Simrik Airlines. Dat is een van de maatschappijen die binnenlandse vluchten verzorgt met kleine tweemotorige propellorvliegtuigjes met plaats voor 15 à 20 personen. Durba heeft de tickets enkele dagen geleden geboekt en we kijken er naar uit in de hoop toch wat meer van de Himalaya te zien dan die glimp van enkele dagen geleden. Echter, de lucht zit al enkele dagen potdicht en geen enkel vliegtuigje is sindsdien opgestegen. Het wordt afwachten want het ziet er voor morgen niet veel beter uit, maar we gaan positief denken hè en Shiva (Hindoe god) en Boeddha doen de rest.

Vandaag, onze laatste dag in Pokhara, is dan ook een op-en-top ‘grasse matinée’, relax à fond. Leo maakt enkele musea onveilig waaronder het Gorhka Museum en het Mountain Museum.

INTERNATIONAL MOUNTAIN MUSEUM

Het museum ligt achter de luchthaven in een groot park. Het hoofdgebouw is modern en de permanente tentoonstelling is opgebouwd rond 3 thema's:
1) de mensen, de ethnische groepen in Nepal en hun levenswijzen,
2) de bergen en
3) de activiteiten op die bergen (beklimmingen, vervuiling en zwerfvuilacties, de Yeti, enz.).

De Nepalees Tenzing Norgay (hij zou de échte eerste man op de top zijn) en de Nieuw-Zeelander Edmund Hillary zijn de eerste twee mensen op de top van de Everest (29 mei 1953). De berg, zoals wij hem kennen, werd genoemd naar Sir George Everest, de Surveyor General van India (1830-1843). Maar de echte naam (namen eigenlijk) zijn anders. In Nepal heet de Everest “Sagarmantha” wat “Sky Mother” betekent. En in Tibet en bij de Sherpa's heet hij “Chomolunga”, wat Tibetaans is voor “Mother Goddess of the Country”. Het moet gezegd, westerlingen zijn weinig creatief in het geven van namen als je het vergelijkt met de lyrische namen die Nepalezen en Tibetanen geven.

Wist je trouwens dat een Nepalees recordhouder is wat het aantal keren betreft dat iemand de top van de Mt. Everest bereikt heeft ? Appa Sherpa stond al 13x op de top van de wereld. Hij is het ook die het voortouw nam bij het opruimen van de afvalberg op de Everest. Tonnen hebben ze al naar beneden gehaald, gaande van zuurstofflessen tot kleine olievuurtjes en andere rommel.
Babu Chhiri Sherpa is dan weer diegene die het record “Langste verblijf op de top” achter zijn naam heeft staan. Op 6/10/1990 bleef hij daar 21 uur staan! Knap gedaan maar dat zag Leo niet meteen zitten, hij hield het dus bij het museumbezoek en een ontmoeting met de Yeti, die andere Himalaya-vedette.
Na het doornemen van alle info die voorhanden is, zou men zicht afvragen of dat beest nu wel of niet bestaat. Je zou denken van niet, dat het een lokaal Monster van Lochness is, maar er staan wel scherpe foto's uitgestald die het tegendeel doen geloven. Al zou het ook een flink uit de kluiten gewassen bruine Tibetaanse beer kunnen zijn.

Als afsluiter van het museumbezoek en speciaal voor de kwissers onder jullie, het lijstje met de 14 hoogste bergtoppen ter wereld (die met een * staan in Nepal).
1) Mt. Everest, 8.848m (in 1999 gecorrigeerd naar 8.850m) *
2) K2, 8.611m,
3) Mt. Kanchenjunga, 8.586m *
4) Mt. Lhotse, 8.516m *
5) Mt. Makalu, 8.463m *
6) Mt. Cho-oyu, 8.201m *
7) Mt. Dhaulagiri, 8.167m *
8) Mt. Manaslu, 8.163m *
9) Mt. Nanga Parbat, 8.125m
10) Mt. Annapurna I, 8.091m *
11) Mt. Gasherbrum I, 8,068m
12) Mt. Broad Peak, 8.047m
13) Mt. Gasherbrum II, 8.035m
14) Mt. Shisha Pangma, 8.013m

GORHKA MUSEUM

Nadien trekt Leo richting het "Gorhka museum" (http://gurkhamuseum.org.np/).
Het is een lekker ouderwets museum met heel wat foto's, persoonlijke verhalen, tentoongestelde uitrustingen en materiaal die de geschiedenis vertellen van de Ghurka's, de beruchte Nepalese soldaten vertelt van de beginjaren (1815) tot de dag van vandaag.

2 anekdotes om deze krijgers te plaatsen:
→ in 1982 vond de Falklandoorlog plaats toen de Argentijnen de kleine eilandjes voor hun kust op de Britten veroverden. Het vergde zowat 1,5 maand vooraleer de Argentijnen zich overgaven en dat wat mede dankzij de Nepalese Gorhka's. Toen het Argentijnse leger hoorde dat zij eraan kwamen trokken ze zich op die plaatsen zonder slag of stoot terug. Alleen al hun reputatie was genoeg om de bezetter te verdrijven. Stel je voor !
→ De Gorhka's waren ook in Afghanistan actief: eentje onder hen hield stand tegen enkele 10-tallen Afghanen nadat al zijn Britse strijdmakkers gedood waren. Eerst schoot hij met alles wat hij kon vinden en toen de laatste kogel afgeschoten was doodde hij de overblijvende Afghanen in pure lijf-aan-lijf-gevechten met zijn Kukri (het gekende Gorhka-mes zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Kukri). De man kreeg er terecht een van de hoogste, zoniet hoogste erkenning voor: ik meen me te herinneren dat het het Victoria Cross is.

DE FORD RANGER UIT DE UK

Ondertussen trokken de 4 anderen nog eens richting de brandweerkazerne om een poging te wagen de Ford Ranger Jeep die daar sinds meer dan een jaar in panne staat terug aan de praat te krijgen. Het voertuig werd geschonken door een korps uit Engeland en is een relatief recent exemplaar waardoor er veel electronica aan boord is. Echter, de electronica die voorhanden is in Nepal is niet compatibel met die van bij ons, alleszins niet de apparatuur om die uit te lezen. Het gevolg is dus een degelijk voertuig dat staat te verkommeren.
Maar Edward gooit er zich op met al zijn kennen en kunnen en gaat een voor een zijn checklist af om een en ander uit te sluiten. Uiteindelijk komt het erop naar dat er iets met de brandstoftoevoer fout loopt omdat de chip in de sleutel vermoedelijk niet meer werkt. Als hij vraagt naar de reservesleutel, wordt hem deze in de hand gestopt. Wanneer die wel in het contact past maar niet omgedraaid kan worden, blijkt dat ze hem gewoon een autosleutel hebben toegestopt maar niet die van de Ford. De echte reservesleutel blijkt al enige tijd zoek te zijn.
Edward heeft het onderste uit de kan gehaald en schakelt dan maar een hulplijn in: wat telefoontjes met Durba die de Ford-dealer contacteert die op zijn beurt laat weten dat die electronica kan uitgelezen worden door de Mazda-dealer in KTM, komen we tot de conclusie dat we zelf niets verder meer kunnen doen. Het voertuig zal naar KTM moeten worden gebracht of een ingenieur van Mazda zal vanuit KTM naar Pokhara moeten komen.

24 HOUR DAL BHAT POWER  &  DE 'BARBER'

Genoeg arbeid geleverd, tijd om bij te tanken met “24 Hour Dal Bhat Power” bij onze gastheer Durba en zijn vrouw Pushpa. Om je vingers bij af te likken. Letterlijk ook, want niets beter dan dal bhat met je hand eten zoals de Nepalezen dat doen. Het is een geheel andere ervaring, je gebruikt niet alleen je smaak en ruikzintuig maar ook je tast.

Ondertussen blijkt dat de grote eetlust en het enthousiasme om souvenirs mee te nemen voor het thuisfront, voor een potentieel probleem van overgewicht te kunnen zorgen bij de terugvlucht. En dus offert Yves zich op en gaat hij naar de kapper voor een scheerbeurt. “Alle kleine beetjes helpen”, weet de vlieg, en ze plaste in zee. Dat Yves zich opoffert verdient wel een beloning en dus geeft de kapper hem ook een massage: hoofd, nek, schouders, armen en rug krijgen een stevige maar ontspannende beurt.

IN NEPAL IS NIETS GEGARANDEERD MAAR ALLES IS MOGELIJK

Het lucht is ondertussen nog steeds niet opgeklaard, integendeel, die zit potdicht. Alles is mogelijk in Nepal maar niets is gegarandeerd, zegt men hier wel eens met een knipoog. We blijven positief maar beseffen dat de kans dat we morgen naar KTM vliegen, met de minuut kleiner wordt. En ook als er zou worden gevlogen, wordt de vlucht zo goed als zeker verschoven naar een later tijdstip. Dat hoort nu eenmaal bij Nepal zoals dal bhat en de bergen: je hebt geen grip op de natuur en al zeker niet op het weer in de Himalaya.

Interessant weetje: in dergelijke situaties moeten zelfs internationale vluchten soms wijken. De reden ? Als de binnenlandse vluchten aan de grond moeten blijven, wil dat ook zeggen dat heel bergbeklimmers niet naar hun vertrekplaats geraken, zo bv. ook diegenen die de Everest beklimmen. Ook de bevoorrading van de afgelegen gebieden en de toeristen die daar zijn, valt dan stil. En dus krijgen die vluchten, eens het weer weer opklaart, voorrang op al het andere vliegverkeer.

Hoe dan ook, even overleggen met het team is aangewezen want we worden morgen verwacht bij de brandweer van KTM Airport en bij die van Bhaktapur voor een last minute uitnodiging voor een bedankingsceremonie.
Gaan we rijden, dan zal het nieuwe bezoek aan Bhaktapur naar vrijdag moeten verschuiven maar we hebben dan al een bezoek aan ‘Swayambunath’ (Monkey Tempel) en de ‘Garden of Dreams’ gepland.
We voorzien dus een back-up plan en we besluiten dat we morgenochtend wanneer we opstaan de definitieve knoop zullen doorhakken. Dat heeft ook het bijkomende voordeel dat we onze vlucht zo nodig kosteloos kunnen cancelen.

We drinken er een glas op: Santé, santater, beter Banana Lassie dan water !

Foto's: http://firefighters-4-nepal.reislogger.nl/foto/29-last-day

(verslag: Johan)